فقط با یه کلیک ساده یه مرغ سوخاری خوشمزه میدیم دستتون...!
من کسی را نمی شناسم که از خوردن مرغ سوخاری کنتاکی لذت نبرد. این بزرگترین نقطه مشترک میان تمام آدم ها در انتخاب غذا است. با داشتن مرغ سوخاری بسیار خوشمزه در گوشه گوشه کره زمین، دیگر نیمتوان گفت غذایی برای لذت بردن وجود ندارد، شما می توانید به دور دنیا سفر کنید و جز مرغ سوخاری چیزی نخورید. برخی از روش های پخت خاص رستوران های ویژه هستند و بعضی از دستور العمل ها برای پخت مرغ سوخاری وجود دارد که می توانید در خانه درست کنید. ولی همه این دستورالعمل ها شمارا به یک مرغ کنتاکی ترد، گوشتی و خوشمزه می رساند.
به نظر من مرغ سوخاری به سبک کره جنوبی یکی از بهترین ها در جهان است. تردترین، سوخاری ترین و خوشمزه ترین مرغ سوخاری که من از یک رستوران کوچک در بوسان، در سواحل جنوبی کره جنوبی تست کردم. سه طعم ساده، سویا و چیلی داشت.
مرغ سوخاری کره ای طی فرآیندی دو بار سرخ می شود. مرغ در یک خمیر نازک و نشاسته ای پوشانده می شود، یک بار سرخ می شود، سرد می شود، و دوباره سرخ می شود. پوسته سوخاری مانند پوسته تخم مرغ شکسته می شود، با پوستی که حتی پس از ریختن مرغ در لعاب سویای سیر یا سس چیلی داغ و شیرین باقی می ماند و برای تهیه سوخاری در منزل هم می توانید تقریبا شبیه به آن را تهیه کنید.
ژنرال تسو ، ژنرال گاو ، چینگ ، چو ، جو ، یا چائو – هرچه بخواهید آن را بنامید ، این غذا به نام یک ژنرال مشهور چینی که در قرن نوزدهم میلادی زندگی میکرد نامگذاری شده است، با این حال ریشه و اساس آن به یک هونانی در تایوان برمی گردد ، هرچند نسخه مدرن کامل سرخ شده، جز در شهر نیویورک تولید نشده است. خیلی اوقات، غذای درجه یک ژنرال تسو با پوشش های چرب بسیار ضخیم به طرز ناخوشایندی شیرین است و تشخیص اینکه حتی در آن مرغ وجود دارد دشوار است. اما بهترین نسخه های ژنرال تسو دارای سس متعادلی هستند که قسمت های مساوی شیرین، تند و خیلی تند دارد.
استیک مرغ سوخاری” گوشت گاو است که به روش مرغ سوخاری جنوبی کوبیده ، آرد پاشی شده و سرخ می شود، در نهایت با مرغ سوخاری مخصوص مواجه خواهید شد. از دو جنبه با مرغ سوخاری استاندارد متفاوت است. اول اینکه، در آن از گوشت نازک و بدون استخوان یا ران مرغ کوبیده تهیه می شود ، به این معنی که نسبت گوشت مرغ بسیار بیشتر از مرغ سوخاری معمولی است. دوم، با آن یک سس گوجه فرنگی خامه ای که با فلفل سیاه مزه دار شده، سرو می شود.
نمی توانید از مرغ سوخاری صحبت کنید بدون اینکه از شاخص ترین غذای نشویل صحبت کنید: مرغ سوخاری تند. من فکر می کنم سوزانا فلتس ، نویسنده ما ، بهترین توصیف را هنگام توصیف مرغ تند نشویل نشان داد: “این غذا چیزی غیر قابل توصیف جنوبی ، سنگین و پر از ادویه- من از مرغ سوخاری معمولی صحبت می کنم.” این مواد به طرز عجیبی ، تند و بسیار گرم ، حتی برای یک فلفل قرمز فاقد اعتبار است. با پوسته ای با فلفل قرمز و پاپریکا است.
این بالهای مرغ ترد و چاشنی ادویه جات را به سبک شیان در شهر شیان در مرکز چین و یا در واقع در هیچ رستورانی که من از آنها سراغ دارم پیدا نخواهید کرد (“بال مرغ با چیلیس قرمز منفجره از” Mission Chinese Food در نیویورک نزدیکترین غذایی است که من از آن می دانم) اما من نمی توانم راهی بهتر برای ادای احترام به یکی از غذا های مورد علاقه خود داشته باشم. در آن از مرغ ، زیره سبز ، فلفل قرمز داغ و دانه های فلفل دلمه ای و غلات مانند شیر با هم ترکیب می شوند.
من مدت هاست که این غذا را در رستوران های آمریکایی سیچوان می خورم. این را تصور کنید: ناگت مرغ استخوان دار ، سرخ شده تا ترد و کمی جویدنی ، سپس با دانه های فلفل سیچوآن و مقدار زیادی فلفل قرمز سرخ کنید. (یعنی بعضی اوقات با تکه های مرغ بدون استخوان) با نام “مرغ با چیلیس”.
بعضی از نسخه ها – نسخه های قابل تحمل – مرغ را فقط با چیلی خشک ترکیب می کنند. اما تند ترین غذای سنتی را با انبوهی از گل فلفل قرمز تازه ترکیب می کنند. دهانم از پس آن برمی آمد ، اما شکمم التماس رحمت می کرد. من مجبور شدم حدود یک چهارم آن را در حوله بیندازم.
برای یادآوری ، چیلی های خشک برای عطر وجود دارند و قرار نیست خورده شوند. این چیزی است که بعد از اولین بار اشتباه مرتکب می شوید و سریع می فهمید.
نمی توانم برای زندگی خودم بفهمم که مخترع مرغ رب میگو چه فکری می کرد. بیایید این میگوی کاملاً کوچک را بگیریم ، بگذارید کمی در آفتاب پوسیده و خشک شود ، آن را به صورت خمیر خرد کرده ، روی مرغ خود بمالید و چند بار سرخ کنید. خیلی خوشمزه خواهد شد!
اما گرچه نمی توانم آن را درک کنم ، اما مطمئناً خوشحالم که این اتفاق افتاده است – معلوم می شود که آنها کاملاً در موضع گیری بوده اند. مرغ رب میگو به سبک سنگاپوری را می توانید در بیشتر مراکز بازاریابی شهر یا غذاخوری های چینی خانگی پیدا کنید. تکه های مرغ پس از استراحت در یک ماریناد ساده از خمیر میگو ، سس صدف و شکر ، در نشاسته ذرت غوطه ور می شوند و سپس دو بار سرخ می شوند – درست مثل مرغ سوخاری به سبک کره ای – تا زمانی که همه نوع ترد و آبدار باشند. این غذا همراه با سس تند فلفل قرمز برای غوطه ور شدن است ، اگرچه صادقانه بگویم من دوست دارم بال ها به تنهایی خوب باشند.
Kara-age به معنای لغوی “سبک چینی سرخ شده” ترجمه می شود ، اما مانند سایر غذاهایی که ژاپن از چین گرفته است ، آنها همه آنها را مخصوص به خود ساخته اند. این کار با مارینینگ تکه های مرغ بدون استخوان (ران مرغ عالی است ، سینه مرغ خوب است ، اما بهترین کاراژ ، ساخته شده از غضروف سینه مرغ ترد) در سیر ، زنجبیل و سس سویا ، ریختن آن در نشاسته (من استفاده می کنم مخلوطی از نشاسته ذرت یا سیب زمینی با آرد) ، و آن را سرخ کنید تا ترد شود. به سادگی با یک تکه لیمو سرو می شود.
مرغ سوخاری به سبک تایلندی به طور کلی همراه با مقدار زیادی برنج چسبنده مغذی اما بی مزه ارائه می شود ، به این معنی که مرغ باید طعم کافی برای چاشنی کل بشقاب غذا و برنجی که مزه ندارد داشته باشد. این کار با یک سس ساخته شده با سیر ، دانه گشنیز ، فلفل سفید ، ریشه گشنیز و سس صدف که مستقیماً روی مرغ خام قرار دارد ، تولید می شود. سپس مرغ قبل از اینکه در خمیر آرد برنج آغشته شود ، یک شب استراحت می کند.
اما سرخ کردن جالبترین قسمت است. در جایی که بیشتر فرهنگ های دیگر می گویند: “خوب ، مرغ سوخاری تمام شد” ، تایلندی ها به آشپزی ادامه می دهند. و آشپزی مرغ 10 تا 15 دقیقه بیشتر از آنچه انتظار دارید سرخ شده و منجر به ایجاد لایه بیرونی گوشت می شود.
شما فکر می کنید که این امر باعث می شود که مرغ خشک شود ، اما سس با چاشنی قدرتمند باعث می شود که پروتئین های مرغ حتی پس از پختن بیش از حد مرطوب تر باشند.